Jaarlijks zijn in Nederland meer dan 40.000 mensen het slachtoffer van een herseninfarct. Wekelijks overlijden er 150 mensen aan de gevolgen van een beroerte. Voor de overlevenden geldt dat drie maanden na de beroerte 1 op de 3 patiënten dagelijks hulp nodig heeft.
Het is van groot belang dat een beroerte snel herkend wordt. Hier geldt tijdverlies = hersenverlies. De hartstichting heeft een duidelijk herkenkaartje gemaakt. Snel en adequaat handelen is van levensbelang en kent slecht één oplossing: Bél 112!
Na de acute fase slaat de weg naar herstel in. Het is van groot belang om het brein weer zo snel mogelijk zo goed mogelijk te krijgen. Nieuw onderzoek geeft een onverwachte wending aan het idee van optimale zorg voor herstel. Wat is er ontdekt?
Professor Carrick, van origine chiropractor en verbonden aan Harvard Medical School, heeft met zijn multidisciplinaire team onderzoek gedaan naar de invloed van specifieke oogoefeningen om het herstel na beroerte te bevorderen.
In dit onderzoek hebben ze de patiënten in twee groepen verdeeld. Zodoende konden ze ‘standaard zorg’ vergelijken met ‘standaard zorg + oogoefeningen’. De oogoefeningen werden hierbij zo ontworpen dat ze specifiek waren voor de hersenhelft die door de beroerte was aangedaan. Net als voor veel andere functies zijn de taken verdeeld over de hersenhelften.
Zo worden zijn snelle oogbewegingen naar links geproduceerd door de rechter hersenhelft (frontale cortex) en die naar rechts door de linker hersenhelft. Voor langzame volgbewegingen geldt dit kruislingse verband niet en wordt een beweging naar rechts geproduceerd door de rechter hersenhelft (pariëtale cortex) en die naar links door de linker hersenhelft.
Het is dus zaak om heel specifiek te zijn met welke richting en welke soort van beweging. Bovendien, zo geven de onderzoekers aan kan door een diagonale component eraan toe te voegen, betrokkenheid gegenereerd worden van de kleine hersenen. Deze kleine hersenen (cerebellum) worden ook specifiek links of specifiek rechts geactiveerd en verantwoordelijk voor het opnieuw aanleren van correcte oogbewegingen.
Wat bleek? Wanneer gekeken werd naar hersenactiviteit door middel van QEEG (analyseren van hersengolven) was de oogtraining groep meer verbeterd dan de standaardzorg groep. De onderzoekers vermoeden dat deze verbetering hand in hand gaat met een beter herstel op langere termijn.
Oogtraining is overigens niet alleen van belang na een herseninfarct. Dezelfde onderzoekers vonden eerder positieve resultaten bij posttraumatische stress-stoornis. Verder kan gerichte oogtraining helpen bij herstel na traumatisch hersenletsel zoals een hersenschudding of –kneuzing.
Bron: Carrick F. et al Eye-Movement Training Results in Changes in qEEG and NIH Stroke Scale in Subjects Suffering from Acute Middle Cerebral Artery Ischemic Stroke: A Randomized Controlled Trial. Front Neurol. 2016;7(January):Article 3. doi:10.3389/fneur.2016.00003.
